Diyarbakırlı Merve Ay’ın, 8 yaşlarındayken sol ayak topuğunda, halk içinde damar yumağı olarak malum AVM (Arteriovenöz Malformasyon) tespit edildi. Daha fazlaca beyin yada omurilikte görülen ve damarsal tümör olarak da tanınan bu hastalığın, Merve’nin ayak topuğunda ortaya çıkması, doktorları bile şaşırttı. 6 çocuklu bir ailenin en büyük evladı olan Merve, üç kez ameliyat oldu. Ameliyatlar yüzünden sol ayağında sakatlık kaldı. Fakat hastalığı her seferinde tekrarlıyordu. Okumak şöyleki dursun, kız evlatlarının zorla evlenilmiş olduğu memleketinde, her türlü zorlukla savaşım edip üniversiteyi de kazanan Merve’nin tek dileği, paramedik olup kendisi benzer biçimde acı çeken hastalara yardım edebilmekti. Fakat birinci sınıfa başladığında artık yürüyemez hale gelmişti. Okuluna koltuk değnekleri ya da engelli sandalyesi ile gidebiliyordu.
DÖRT ŞEHİR DOLAŞTI ÇARE BULAMADI
Diyarbakır, Adana, Ankara ve İstanbul’da onlarca doktora gitti. Hepsi de “Bacağını kesmeden tümörün alınması olanaksız” dedi. Bir tanıdıkları vasıtasıyla adı “yüzyılın kalp cerrahları” içinde gösterilen Rum asıllı Türk cerrah Ord. Prof. Dr. Afksendiyos Kalangos’a ulaştılar. Prof. Dr. Kalangos, Merve’nin bacağını kesmeden bu ameliyatı yapabileceğini söylemiş oldu. Sadece Ay ailesinin ameliyat harcamalarını karşılamasının imkanı yoktu. Almanya merkezli bir vakıf ve merkezi Cenevre’de bulunan bir vakıf onun için seferber oldu ve ihtiyaç duyulan para bu sayede toplandı. 2 yıl ilkin meydana getirilen ve Merve’yi ayağa kaldıran ameliyata, Prof. Dr. Kalangos’un yanı sıra, ortopedi ve plastik cerrahi ekipleri de girdi. İyileştikten sonrasında ilk kez onu karşısında yürüyerek gördüğüne fazlaca sevindiğini söyleyen Prof. Dr. Kalangos ise “36 senelik meslek hayatımda ilk kez gördüğüm bir vakaydı” dedi.
“HEPİMİZ ONUN SOL AYAĞININ ETRAFINDA TOPLANDIK”
Prof. Dr. Kalangos, 2021 senesinde kendisine ulaştığında Merve’nin yürüyemez halde bulunduğunu söyleyerek şu detayları verdi: “Ayakta nükseden bir damar tümörü şikayeti vardı. Birkaç kez ameliyat olmuş, skleroterapi (varis tedavisi) görmüş fakat faydası olmamış. Kızımız artık bacağını kurtarma endişesiyle bizlere gelmişti ve adım atma performansı yüzde 80 azalmış durumdaydı. Ayak parmak kemiklerinde de deformasyon vardı. Bir ampütasyon tehlikesiyle de karşı karşıyaydık. Ortopedi ve güzel duyu, plastik, rekonstrüktif cerrahi ekibi ile hep birlikte, onun sol ayağının çevresinde toplandık. Kızımıza köktencilik bir tedavi yapmış olup ayağını kurtarma ameliyatını gerçekleştirdik. Oradaki damarsal kitleyi tamamıyla çıkardık. Sonrasında da ortopedik cerrahlar lüzumlu kemik düzeltmelerini yaptılar. Plastik cerrahlar da aynı anda devreye girip oradaki duyusal durumu düzeltmek için sinir nakli ameliyatı gerçekleştirdiler”
“36 YILLIK MESLEK HAYATIMDA İLK KEZ GÖRÜYORUM”
AVM’nin kendi başına fazlaca ender görülen damarsal yapılar bulunduğunu kaydeden Prof. Dr. Kalangos, ayak topuğunda görülmesine ise literatürde asla rastlamadıklarını kaydetti. Tüm dünyadan buna benzer yüzlerce zor vakayı ameliyat ettiğini özetleyen Prof. Dr. Kalangos, Merve’nin durumunun kendisinin bile şaşırttığını söyleyerek “Bu tümörün ayak konumunda olması fazlaca fazlaca fazlaca ender, neredeyse asla yok benzer biçimde. O damarsal oluşumun üstüne devamlı basmış olduğu bir konumda; devamlı ağırlık altında olduğundan patlama tehlikesi vardı. Kan bacaktaki kılcal damarlara neredeyse asla gitmiyordu. Ben 36 senelik cerrahlık kariyerimde ilk kez bu konumda görüyorum bu hastalığı ki bu alanda bu tümörleri dünyada en fazlaca meydana getiren cerrahlardan biriyim. Şimdi onu 2 yıl sonrasında bu şekilde karşımda yürüyerek görmek, benim için en büyük armağan” diye konuştu.
HASTALIĞI, MESLEĞİNİ DE BELİRLEDİ
Artık kendisi de bir sağlıkçı olan Merve, bu mesleği seçmesinde hastalığının büyük oranı bulunduğunu söylemiş oldu ve şunları söyledi: “8 yaşlarındayken hastalığımın emareleri başladı. Yürüyemiyordum, fazlaca ağrı yapıyordu. Hastaneye gittik ve tümör olduğu söylendi. İlk ameliyatımı fakülte hastanesinde yaptılar. Arkasından ayak parmaklarımda sakatlık kaldı. Tümör devamlı nüksetti. İki ayrı doktorda daha ameliyat geçirdim. Anjiyo ile skleroterapi aldım. Sonrasında gene tekrarladı ve bu sefer fazlaca büyümüştü. İstanbul, Adana, Ankara, Diyarbakır’da pek fazlaca profesöre ve hastaneye gittim. Hepsi aynı cevabı veriyordu: Bacağını kesmeden tümörü almamız olanaksız. Annemin bir arkadaşı vasıtasıyla Almanya merkezli vakfa ulaştık ve onlar da hocamıza ulaşmamızı sağlamış oldu. İki vakıf ortak bir halde ameliyatımın tüm harcamalarını üstlendiler. Yoksa, dünya genelinde en iyi kalp damar cerrahlarından birine ulaşmak benim için olanaksız bir şeydi.”
“HİKAYEMİ DİNLEYİNCE HOCANIN GÖZLERİ DOLDU VE BANA SÖZ VERDİ”
Ameliyat olmak suretiyle hastaneye yattığında hocaya ilk sordurulmuş olduğu probleminin “Bacağım kesilecek mi?” bulunduğunu söyleyen Merve, en büyük hayalinin artık etken olarak mesleğini yapabilmek için işe girebilmek bulunduğunu söylemiş oldu ve sözlerini şöyleki noktaladı: “Hocamız yaşam hikayemi öğrenmek istedi. Oldukça zor şartlarda okudum ben. Oldukça büyük emeklerle, bazen engelli sandalyesi ve koltuk değnekleriyle üniversiteye gidip sınavlara girdim. Hocam da dedi ki ‘Niye bu kadar uğraştın, ilkin hastalığınla ilgilenseydin ya?’ dedi. Ben de bizim oralarda kız evlatlarının okumasının fazlaca zor bulunduğunu söyleyerek yaşadıklarımı anlattım. Hoca fazlaca duygulandı, bana sarıldı ve ağlamaya başladı. ‘Söz veriyorum, bacağını kesmeyeceğiz, inşallah sıhhatli bir halde ameliyat olup kendi mesleğini halletmeye devam edeceksin’ dedi. Ameliyattan sonrasında gözümü açtığımda bana gülümseyerek ‘Merve artık topuklu ayakkabı da giyebileceksin’ dedi. Ben bacağımı kurtarmayı beklerken, ayağımdaki deformiteyi de düzeltilmişlerdi. O sayede topuklu ayakkabı da giyebiliyorum artık. Sıhhat alanını da hastalığım sebebiyle seçtim. Benim benzer biçimde acı çeken insanlara yardım etmeyi fazlaca istedim. Kız evlatlarının okutulmadığı, zorla evlenilmiş olduğu bir yerde hem okuyup hem bu hastalıkla savaşıp hem kendi aileme, hem de kendime ümit olabilmek fazlaca zordu. Hala da fazlaca zor. Son bir hedefim var, paramediklik fazlaca tempolu ve zor bir meslek. Fakat ben gene de kendi işimi yapmak isterim ve iş bulabilmeyi ümit ediyorum” (DHA)